Νοητικές Οντότητες

Βιβλία που χαίρομαι που διάβασα, ανάμεσα από άλλα. Όταν θα φύγω από αυτόν τον κόσμο, η ανάγνωσή τους θα μείνει εδώ. Τα σκέφτομαι με μεγάλη αγάπη και νοσταλγία...   1. Χωρίς Οικογένεια (Έκτορ Μαλό).  Επειδή ήταν ένα παράλληλο σύμπαν που έζησα ως παιδί - τόσο πολύ με επηρέασε. 2. Από τη Γη στη Σελήνη - Ροβήρος ο Κατακτητής - Τα 500 εκατομμύρια της Μπεγκούμ (Ιούλιος Βέρν).  Είναι αριστουργήματα που λίγοι εκτιμούν πραγματικά, σου διδάσκουν να σκέφτεσαι, και πηγαίνουν πολύ παραπέρα από ό,τι νομίζει κάποιος που δεν τα διάβασε ή που νομίζει ότι τα διάβασε όταν ήταν μικρός... 3. Εn αγκαλιά de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδράματα y otros historias περίεργες (Πάνος Κουτρουμπούσης) - Μεγάλη τρέλα και χιούμορ. Κειμήλιο από μια εποχή που δεν έζησα και μου έμεινε καημός. Βέβαια, αργότερα, έζησα λίγο τα Εξάρχεια και κατάλαβα πολλά πράγματα που είχα διαβάσει σε αυτά τα βιβλία - και άλλα πολλά πράγματα βέβαια... 4. Οι πόλεις της Κόκκινης Νύχτας (Γουίλιαμ Μπάροουζ) - Το βιβλίο που με αρρώστησε δι

Συνειδητοποιώ όσο περνάει ο καιρός το μεγάλο μπέρδεμα που έχουμε με την πολιτική: Τη μπερδεύουμε με τη θρησκεία! Εκεί είναι τελικά το μεγάλο πρόβλημα κατανόησης που έχουμε για την πολιτική. Για αυτό, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, είμαστε ως πολίτες στα χαμένα! Το συνειδητοποίησα αυτό με διάφορες συζητήσεις στις οποίες μου λένε: "Μα γιατί να ψηφίσω τον έναν ή τον άλλον, δεν με εκφράζουν, δεν τους πιστεύω, δεν θέλω κανέναν τους" και άλλα τέτοια. Βρε παιδιά, όμως, η πολιτική δεν είναι δήλωση πίστης, ούτε η ταυτότητά μας για να δηλώσουμε Ορθόδοξοι. Η ψήφος μας είναι μια πάναπλη κοινωνική επιλογή: Ποιον εμπιστευόμαστε περισσότερο για να αναλάβει κάποιες θέσεις ευθύνης -και εξουσίας- από όλους εκείνους που θέλουν να τις αναλάβουν. Για να ψηφίσουμε πρέπει να μετρήσουμε το συμφέρον μας, την εμπιστοσύνη που έχουμε στον καθένα, τα ψέματα που μας είπε ή όχι στις προηγούμενες εκλογές, την αξιοπρέπεια και την τιμιότητα του, και ανάλογα να ψηφίσουμε εκείνον που θεωρούμε καλύτερο. Αυτ

Στο τρίτο βιβλίο της Ερωτικής Τέχνης (στ. 121-128) ο Οβίδιος (43π.Χ.-18π.Χ.), που έζησε περίπου 30 χρόνια πριν τη γέννηση του Χριστού, γράφει: Προσωπικά μου αρέσει το παρόν και όχι των προγόνων η λατρεία, τα ήθη μου κι η σύγχρονη εποχή ευρίσκονται εν πλήρει αρμονία -όχι που υπάρχουν νέες τεχνικές εξαγωγής χρυσού απ' τα νταμάρια, ούτε που ωκεανοί εξωτικοί μας στέλνουν διαλεχτά μαργαριτάρια, ούτε που συνεργεία τεχνικών τρώνε και λιγοστεύουνε τα όρη ή που στενεύει η θάλασσα καθώς τη χτίζουν τώρα σύγχρονοι μαστόροι... αλλά γιατί επικρατεί πολιτισμός, και έτσι με το πέρασμα των χρόνων έγινε παρελθόν οριστικά η χωριατιά των ένδοξων προγόνων. ( μετάφραση του καθ. Θ. Παπαγγελή ) Πόσο λάθος εντύπωση έχουμε για το παρελθόν, για την κλασική, για την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή...